29, సెప్టెంబర్ 2012, శనివారం

కనుమరుగైన / అవుతున్న పాత్రలు

"ఏరోయ్.....ఎప్పుడు వచ్చావ్..వూర్లోకి...."
బజార్లో తిరుగుతున్న నన్ను మా  బంధువు ఒకాయన పలకరించాడు.
"రెండు రోజులయ్యింది మావయ్యా...అక్క ఎలా ఉంది?
"అంతా బాగానే ఉన్నార్రా....నేను కూడా మీ నాన్నను కలసి చాలా రోజులయ్యింది..ఎలా ఉన్నాడు?"
గొంతులో పచ్చి వెలక్కాయ పడింది.ఏమీ మాట్లాడకుండా నిలుచున్నాను.
"మీ పెద్ద మావయ్యకు అంతగా బాగుండట్లేదు...యీ మద్యేమైనా వెళ్ళాడా?"
మళ్ళీ ఆయనే అడిగాడు.నా నుండి మాత్రం మరలా మౌనమే సమాధానంగా మిగిలింది.
అప్పుడాయనకు అనుమానమొచ్చింది.
"యేరా...మీ ఇంటికి వెళ్ళదం లేదా..?"
లేదన్నట్లుగా తల అడ్డంగా ఊపాను.
"మొత్తానికి చదుకొన్నోళ్ళూ లేనివాళ్ళూ ఒకేలా ఉన్నార్రా..బాబూ.."
"నా పొరబాటు ఏమీ లేదు మామయ్యా...మా అమ్మ..."
"సరేలేరా....రెండు రోజులు పొయ్యాక అమ్మాయి..నువ్వూ..మన వూరు రండి....లీవ్ ఉంది కదా..మన వాళ్ళందరనీ ఒక సారి చూసి నట్లుంటుంది"
ఉందన్నట్లు తల వూపాను.రెండు రోజుల తరువాత శ్రీమతి  తో కలసి బయలుదేరాను.
సాయంత్రం అయ్యింది.
"పద..అలా పొగాకు బారెన్ల దాకా వెళ్దాం"
ఆయనతో బయటకు నడిచాను.
"ఇప్పుడు చెప్పు...నీ ప్రాబ్లెం"
చెప్పడానికి ఉద్యుక్తుడనయ్యాను.కానీ నాకాయన చాన్స్ ఇవ్వ లేదు.
"నీ అలోచన అంతా న్యాయం  కావచ్చు కానీ నీ చిన్నప్పటి అంటే నెలల పిల్లాడిగా ఉన్నప్పటి సంగతి చెబుతాను.మీ పెద నాన్న చేసిన గొడవ వలన మీ తాతయ్య పోగానే పొలాన్ని పంపకాలు చేసేసారు.అందరికీ తలా కాస్త పొలం..కొంత అప్పూ వచ్చాయి. మిగిలిన వాళ్ళకు అంతగా ఇబ్బందేమీ లేదు కానీ..డిగ్రీ ఆఖర్లో ఉన్న మీ నాన్నకు అదనపు ఖర్చుగా నీవు.డబ్బుకు కటటలాడి పొయ్యేవాడు.ఎవరినీ వంద రూపాయల అప్పు అడగలేని గ్రామీణ అభిమానం.అలాంటప్పుడు ఒక రోజు నీకు తీవ్రంగా జ్వరం వచ్చింది.వేళ్ళాడి పోతున్నావ్. ఇంట్లో పైసా లేదు.మీ నాన్నకు యేమీ చేయాలో పాలుపోనప్పుడు నేను మీ ఇంటికి రావడం జరిగింది.మీ నాన్న కళ్ళలో నీళ్ళు ..దైన్యం.వెంటనే నిన్ను తీసుకొని కొత్తగా ప్రాక్టీస్  పెట్టిన నా స్నేహితుడి దగ్గరకు తీసుకెళ్ళి పరిస్థితి అంతా వివరించాను.నిజం చెప్పాలంటే అప్పటికి నేను కూడా స్టూడెంట్ నే కాబట్టి నా దగ్గర కూడా డబ్బులేమీ లేవు.నా స్నేహితుడు మాత్రం " అయ్యో డబ్బ్లున్నప్పుడే తీసుకొచ్చి ఇవ్వండి" అని మందులు కూడా ఇచ్చాడు.కాబట్టి పెద్ద వయసులో అందులోనూ ఒక కొత్త కుటుంబంతో నీ అనుబంధం పెరుగుతున్నప్పుడు వీళ్ళకు కాస్తంత ఇన్సెక్యూరిటీ ఫీలింగ్ రావచ్చు...ఎంతైనా ఒక్కడివే కదా...."
ఆ తరువాత ఏమైందన్నది ఇక్కడ అప్రస్తుతం.
ఆ తరువాత మా తలిదండ్రులు యేదైనా విషయం లో కాస్త అన్యాయంగా మాట్లాడినా...ప్రవర్తించినా దానిని న్యాయాన్యాయాల దృక్కోణంతో చూడడం మానుకున్నాను.
ఆఫీస్ లో పై వాడు అన్యాయంగా మాట్లాడతాడు ..ఎదిరించగలుగుతున్నామా....పిల్లలకు పరీక్షలవుతుంటాయి..పక్కనున్న గుళ్ళోనో..మసీదులోనో..చర్చ్ లోనో లౌడ్ స్పీకర్ లు మ్రోగుతుంటాయి ఐనా మాట్లాడలేము. తలిదండ్రుల విషయంలో మాత్రం మనం ఆ సమ్యమనాన్ని ఎందుకు పాటించం...లోకువ కాబట్టి..

ఇటువంటిదే ఇంకొక సంఘటన గురించి చెబుతాను . మా అత్తవారిల్లు మా ఇంటి ఎదురుగానే ఉంటుంది. ఇలా అనడం కంటే మా ఎదురింట్లో ఉన్న అమ్మాయినే నేను చేసుకున్నాననడం బాగుంటుంది.మా మావ గారు వరసకు నా మేనమామే. వాళ్ళది చాలా కాలం ఒక పెద్ద ఉమ్మడి కుటుంబం.దానికి అధినేతగా మా శ్రీమతి  నానమ్మే ఉండేది. ఆవిడకు మనుమలంటే వల్లమాలిన అభిమానం.వాళ్ళ మీద ఈగ వాలనిచ్చేది కాదు.అంత వరకూ ఐతే ఫరవాలేదు కానీ కాలేజ్ లో చదువుతున్న నాతో తన మనమరాళ్ళను అస్సలు మాట్లాడనిచ్చేది కాదు.మొదట్లో నేను పట్టించుకోకపోయినా తరువాత తరువాత నాలో హీరో కావాలనుకునే నా సంకల్పానికి  యీవిడ చాలా ప్రతిబంధకంగా మారడం నేనస్సలు సహించలేకపోయాను.ఇంటికెదురుగా ఉన్న ఇద్దరు మరదళ్ళు తన వెనక బడక  పోవడాన్ని అంధ్ర లో ఉన్న ఏ బావ కూడా క్షమించడు కాబట్టి నేను కూడా క్షమించ లేదు.యీ ప్రతిబంధకాన్ని ఎలా వదిలించుకోవాలో అలోచించిన నాకు మా పెద్ద బావ మరిది ఆపద్భందవుడిలా కనిపించాడు.అప్పట్లో వాళ్ళకు రెండు ఇళ్ళు ఉండేవి.ఒకటి మా ఇంటికి ఎదురుగా ఉండే ఇల్లు..మరొకటి పక్క వీధిలో ఉండేది...పైగా అది చాలా పెద్దది.మా ఇంటికెదురుగా ఇద్దరు మామయ్యలు ఉంటే పక్క వీధిలో ఉండే ఇంట్లో ఇంకొక మామయ్య ఉండేవాడు.కాబట్టి ఒక శుభోదయాన  వాడికి జ్ఞాన బోధ చేసాను.
" మీరందరూ..చదువుకుంటున్నారు...అక్కడ ఇల్లు ఖాళీ యే కాబట్టి మీ మామ్మను అక్కడ ఉండమనొచ్చు కదా..మీకు కొంత గోల తగ్గుతుంది .."
కొంచెం ఎక్కువగా మాట్లాడే ఆవిడ అలవాటుని నేను ఆ విధంగా కాష్ చేసుకున్నాను.నేను అన్నదే తడవుగా మా బావ మరిది వాళ్ళ నానమ్మ మీద విరుచుకు పడి పోయి ఆవిడ ఆ ఇంటికి మారిపొయ్యేలా చేసాడు.

పాపం ఆవిడ దారిన వెళ్తున్న ప్రతి వాళ్ళతోనూ వీడిని చిన్నప్పటి నుండీ ఎంత గారాబంతో పెంచిందో ఆఖరుకి ఆవిడను ఎలా పంపించాడో చెప్పి తెగ బాధపడిపోతూ ఉండేది.ఒక విధంగా అప్పట్లో అర్ధం కాలేదు కానీ ఇప్పుడు తలచుకుంటుంటే మాత్రం కొంచెం బాధ గానే ఉంటుంది.కాక పోతే తరువాత నేను ఆవిడ మనమరాలినే వివాహం చేసుకున్న తరువాత ఇవన్నీ ఆవిడ మర్చి పోయింది. మా అమ్మాయి చంటి పిల్ల గా ఉన్నప్పుడే ఎత్తుకుని ముద్దులాడుతూ
" ఇది బాబు కంటే నాలుగాకులు ఎక్కువే చదువుద్ది " అని అంటూ మురిసిపోయేది.

సెల్ ఫోన్ ల సంస్కృతి పెరిగిన తరువాత విజయా వారి సినిమాలు రిలీజ్   కు నోచుకోనట్లే యీ పాత్రలేవీ మునుముందు కనిపించవన్న బాధ ఆనాడు తెలియ లేదు తెలిసిన ఇప్పుడు పైనుంచి కురుస్తున్న కుళ్ళుని ఎలా అపాలో తెలియడం లేదు.

4, సెప్టెంబర్ 2012, మంగళవారం

సుపుత్రుడికి సున్నితమైన జ్ఞాన బోధ..మీరు కూడా చెయ్యాలని మనవి ..

  "వస్తాం సార్" కాంట్రాక్టర్లు వెళ్ళడానికి లేచి నిలబడ్డారు.
"మరి మా బిల్...." మరలా వాళ్ళే నసిగారు
" రేపు తప్పకుండా చూస్తానండీ... సండే కాబట్టి యీ రోజు మా అబ్బాయి సినిమా కు తీసుకెళ్ళమని తినేస్తున్నాడు " మర్యాదగా చెప్పాను.
"మాకు చెప్పరేమిటి సార్..టికెట్స్ తెప్పెంచేద్దుం కదండీ ..."
"అయ్యో ..ఫరవాలేదండీ ...రిలీజ్ అయ్యి చాలా రోజులయ్యింది ..కాబట్టి ఇబ్బందేమీ  ఉండదులెండి"

మొత్తానికి వాళ్ళను వదిలించుకొని సినిమాకి రెడీ అవడం మొదలు పెట్టాను.
"నాన్నా ....వాళ్ళు సినిమా టికెట్స్ పంపిస్తానన్నప్పుడు ఔననొచ్చు కదా...."
మా వాడికి కూడా యీ మధ్య కొద్దిగా తెలివి తేటలు పెరిగి పోతున్నాయి
"ఒరేయ్...ఒక వేళ బిల్ చేయడం కాస్త లేట్ అయ్యిందనుకో ..లో లోపల బండ బూతులు తిట్టుకుంటారు తెలుసా..."
ఆ...లో లోపలే కదా ఫరవాలేదులే నాన్నా...."
మా వాడు బాగా ముదిరి పోతున్నదనిపిస్తోంది.
" నేను పెద్ద వాడైన తరువాత సివిల్ ఇంజనీర్ నే అవుతాన్నాన్నా..."
అంటే వీడు కూడా అసలైన వారసుడు గా తయారయ్యే ఉద్దేశం పెంచుకుంటున్నాడన్న మాట..అమ్మో వీడికి అర్జెంట్ గా జ్ఞానోపదేశం చేయడం నా ప్రధమ కర్తవ్యంగా తోచింది.నాకు వచ్చిన సున్నితమైన భాష లోనే వాడికి కర్తవ్య బోధ మొదలు పెట్టాను.
" ఒరేయ్ ..పనికి మాలిన వెధవా..నీకు దేంట్లో ఆసక్తి ఉంటే దాంట్లో పరిజ్ఞానం  పెంచుకోవాలి తప్ప నన్ను బట్టి కాదు.సొంత తెలివి తేటలు లేని వాళ్ళు..వేరే వేరే విషయాల మీద యే మాత్రం అవగాహన ..ఆసక్తి  లేని వాళ్ళే నాన్నలను ఇమిటేట్ చేస్తారు.

ఐనా గాని ఒరేయ్ సన్నాసీ...నాకేదో కాస్త  ప్రభుత్వోద్యోగం దాని వలన సంక్రమించిన అధికారం ఏడ్చాయి కాబట్టి  నాతో అవసరం ఉన్న వాళ్ళు నన్ను కాస్త గౌరవించడం చూసిన వెంటనే నీకు వెధవ బుద్దులు..అంటే వాళ్ళను ఎలా ఉపయోగించోసుకోవచ్చో నన్న ఊహలు మనసులో పుట్టుకొచ్చేస్తున్నాయ్... అమ్మ ..నా కొడకా...నీతో ముందు ముందు చాలా జాగ్రత్తగా ఉండాలొరే...

ఇంజనీర్ అవ్వాలంటే కొన్ని విషయాల్లో ..ముఖ్యంగా..మేథమేటిక్స్ ...సైన్సెస్ లో మంచి పరిజ్ఞానం వగైరా ఉండాలి...అవన్నీ ఉన్నాయో లేదో చూసుకొని కదా...నీవు ఇంజనీర్ అవ్వాలని కలలు కనాలి. ఉదాహరణకు నీవు రాజకీయ నాయకుడివి కావాలనుకుంటే కనీసంగా సమాజం.... దాంట్లో ఉండే వైరుధ్యాలు,పొరలు,చరిత్ర కొంతైనా తెలిసి ఉండాలి...అంతే కాదు కొన్ని ప్రజా ఉద్యమాలలో ఐనా పాల్గొని ఉండాలి. అలాకాకుండా నీ వెనుక ఉన్న కులబలంతోనో ,ధన బలంతొనో అవుదామనుకుంటే మాత్రం నీ అంత లుచ్చా మాత్రం ఇంకొకడు ఉండడన్న మాట.అంతే కాదు ప్రజల సొమ్ము అంటే రైతుల భూములు...సహజ వనరులు..ఇవన్నీ ప్రజలవేనన్న కనీస స్పృహ ఉండాలి..అలా కాకుండా అవన్నీ ఎవడికో ధార పోసి ..నిన్ను రాష్ట్రానికి శాశ్వతంగా పట్టాభిషిక్తుడిని చేయడం లాంటి వెధ్వాలోచనలు  నాకు మాత్రం రావొరే. ఐనా నన్ను చూస్తున్నావు కదరా...ఆనందంగా మంచి పుస్తకాలు చదవడం,మంచి సంగీతాన్ని వినడం..మన లాంటి నలుగురికి వీలున్నంత సహాయం చేయడం..ఆనందంగా ఉన్నామా లేమా.యీ రోజు నీవు నీ వెనక ఎవడో ఉన్నాడని అడ్డకోలుగా ఏదో చేయొచ్చు...అవన్నీ నీవనుభవిస్తావన్న గారంటీ ఏమైనా ఉందా....నీ లాంటి ఎంత మంది వెధవలు జైల్ కు వెళ్ళున్నారో చూస్తున్నావు కదా....అందు చేత నీతిగా..సింపుల్  గా బ్రతకడం నేర్చుకో.ఒక వేళ వెధవ పనులు చేసి జైల్ కెళ్ళినా దేభ్యం మొహం వేసుకొని అలాగే ఉండు,అంతే గాక   ఎవరినో ఉద్దరించినట్టు రెండు వేళ్ళు పైకి లేపడం లాంటివి చేయడం..వెధవ నవ్వు నవ్వడం లాంటివి చేయకు. మళ్ళీ అలాంటివి ఫొటో లు తీసుకొని నీ దగ్గర స్కూల్లో చాక్లెట్ ఫ్రీ గా తినడం మరిగిన వెధవెవడైనా నిన్ను యే వివేకానందుడి వంటి వారితోనో పోలుస్తూ స్కూల్లో ఫ్లెక్సీలు పెట్టించేస్తాడు. అఫ్కోర్స్ మానవ జాతిలో పుట్టిన వాడు అలాంటి పనులు చేయడనుకో..కానీ ఏం చేస్తాం...అలాంటి వాళ్ళు కూడా ఎక్కువవుతున్నారు కదా.అసలు ఒక్క విషయం చెప్పొరే....నీవిచ్చే చాక్లెట్లు చూసి కాక నిజంగా నిన్ను చూసి నీ వెంట వచ్చే వాళ్ళు ఎంత మంది? నేనైతే ఏదో కష్టపడి  సివిల్ ఇంజనీర్ను అయ్యాను కాబట్టి ఏదో ఆ కాంట్రాక్టర్లు కొద్దిపాటి మర్యాదగా ఉన్నారనుకో...మరి ఏ ఒక్క మంచి లక్షణం  లేని నీవు కూడా జన్మంతా అలాంటి మర్యాదలు కావాలనుకున్నావు చూడు  అందుకు నిన్ను........ మన వైజాగ్ లో ఇప్పుడు పెద్దగా కనబడ్డం లేదు కానీ లేదంటే డ్రైనేజీల్లో తిరిగే పందుల తో తొక్కి చంపించేద్దామని ఉందొరే...నీవు ప్రహ్లాదుడంటి వాడివి కాదు కానీ నిన్ను చూసి మాత్రం నాకు హిరణ్య కశిపుడికొచ్చిన ఆవేశం వచ్చేస్తోంది.ఉన్న ఈ డబల్ బెడ్ రూం చాల్లేదు...హాల్లో మ్యూజిక్ సిస్టం లేదు..అది లేదు ..ఇది లేదు అని ఎప్పుడూ నసుగుతూ ఉంటావు.నీకంటూ చాన్సొస్తే   నన్ను మర్డర్ చేసేసి మీ అమ్మను కూడా తీసుకొని నా శ్రేయోభిలాషుల  దగ్గరికి వెళ్ళి అనాధలమై పోయామని చెప్పి చందాలు దండేసి వాటితో నీక్కావలిసిన వన్నీ కొనుక్కుని అనుభవించడానికేమీ జంకవొరే.మీ అమ్మకెలాగూ నీవంటే పిచ్చి గారం కాబట్టి నీవు వెధవ్వని తెలిసినా చచ్చినట్టు నీతో వస్తుంది.నేను ఇంత నెమ్మదిగా చెబుతుంటే అలా కునుపాట్లు పాడతావేంట్రా దున్న పోతా...

మొన్నేదో స్కూల్ నాటకంలో హీరో వేషం తగలెట్టావంట. ఎవడ్రా నీకా వేషం ఇచ్చింది. కాస్తంత రంగు...పొడుగూ..చాతీ..ఉంటే హీరో అయిపోడ్రా  గాడిదా. నటనంటే నాలుగు ఫైట్లు....నాలుగు స్టెప్పులూ...అది కార్పిస్తా...ఇది కార్పిస్తా లాంటి వెధవ డైలాగ్ లు కాదురా....పైగా నీకు ఉత్తమ నటుడి అవార్డ్ కూడా నట.ఇచ్చే వాళ్ళకు సిగ్గు లేక పోతే తీసుకొనడానికి నీకన్నా సిగ్గుగా లేదురా.నీ జన్మెట్టు కొని ఒక్క మంచి సినిమా చూసావురా."బైసికిల్ థీవ్స్" లాంటి గొప్ప విదేశీ  చిత్రాలు కాకపోవచ్చు..కనీసం "మనుషులు మారాలి"లాంటి మన భాషా చిత్రాలన్నా చూసావా.నీవు నటించిన నాటకం ఒక చెత్త అని నీకు తెలుసు.మరి అలాంటప్పుడు ఇంకా ఎంతో కొంత మంచి నాటకాలలో మంచి నటన చేసిన వాళ్ళను రికమండ్ చేయొచ్చు కదా...విత్తనాల కోసం లైన్ లో నిలబడి ..మరలా ఎరువుల  కోసం ఎండలో  చెప్పులరిగేలా తిరిగి ...రాత్రుళ్ళు నిద్ర లేకుండా పవర్ ఇచ్చినప్పుడే బోర్ నడిపి ..పంట పండిన తరువాత...కిట్టుబాటు ధర అస్సలు లేదని విచారంగా కూర్చున్నప్పుడు ..కాలేజ్ కెళ్ళిన కుమారుడొచ్చి " నాన్నా....యీ సంవత్సరం నుండి మన ఫీజులు మనమే కట్టుకోవాలి" అన్నప్పుడు...ఆ రైతు ముఖం ఎలాఉంటుందో ఒక్క సారి  నటించి చూపించు...నీవొక నటుడివని ఒప్పుకుంటాను.అంత వరకూ పెద్ద హీరోలా  నీ చాక్లెట్ బాచ్ చేత చప్పట్లు కొట్టించుకొంటే మాత్రం నిన్ను చెప్పుచ్చుక్కొట్టేయాలొరే....

 ఇంత సేపూ నీవు చెప్పింది విన్నాను కాబట్టి నాకు కే .ఏఫ్.సీ.నుండి చికెన్ మంచూరియా... గాడిద గుడ్డు తెచ్చి పెట్టు అంటే పళ్ళు రాలగొట్టేయగలనొరే.నువు తిన్న ప్రతి వంద కూ పది రూపాయలు ఎవడో విదేశీ  వాడు తింటాడన్న సంగతి నీకు తెలియక పోవచ్చు కానీ నాకు తెలుసు కాబట్టి ఏమోయ్..హాయిగా మాంచి ఉప్మా వండు..దానికి వరల్డ్ హెరిటేజ్ ఫుడ్ స్టేటస్ కూడా వచ్చింది. ఆ చికెన్లకు దేనికీ అలాంటిదేమీ లేదు.


అసలు ముందు యే విషయాన్నైనా  నాలా సున్నితంగా చెప్పడం నేర్చుకో చాలు.